Ο λοιμός της Αθήνας

   Ο λοιμός της Αθήνας ήταν μια καταστροφική επιδημία η οποία εκδηλώθηκε στην πόλη-κράτος των Αθηνών στην αρχαία Ελλάδα, κατά το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου, το 430 π.Χ., και ενώ η πόλη πολιορκούνταν από τους Σπαρτιάτες. Θεωρείται πως η επιδημία πρωτοεμφανίστηκε στο λιμάνι της Αθήνας, τον Πειραιά, που αποτελούσε την κύρια είσοδο προμηθειών της πόλης. Ο λοιμός εμφανίστηκε και σε άλλες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, επέστρεψε δύο φορές, το 429 π.Χ. και τον χειμώνα του 427/426 π.Χ., και η καταστροφή που προκάλεσε στον πληθυσμό της Αθήνας ήταν ένα σημαντικό πρώτο πλήγμα για την πόλη ως προς την εξέλιξη του πολέμου.

Ο Περικλής

         Προκάλεσε το θάνατο ενός μεγάλου ποσοστού των κατοίκων της πόλης, ανάμεσα στους οποίους και του ίδιου του Περικλή μαζί με τα μέλη της οικογενείας του, ενώ οι λεπτομερείς μαρτυρίες του Θουκυδίδη είναι ανεκτίμητες για την μελέτη του γεγονότος, καθώς ο ίδιος ήταν αυτόπτης μάρτυρας και είχε μολυνθεί, αλλά κατόρθωσε να επιζήσει. Επίσης, ο Ιπποκράτης ήταν ένας από τους γιατρούς που βρίσκονταν στην πόλη και η συνεισφορά του στην αντιμετώπιση του λοιμού ήταν σημαντική.

(πηγή: βικιπαίδεια)

Ο Θουκυδίδης ως αυτόπτης μάρτυρας είναι η κύρια πηγή για τα χαρακτηριστικά του λοιμού

Ανακατασκευή του προσώπου της Μύρτιδος, ενός εντεκάχρονου κοριτσιού που πέθανε κατά το λοιμό και το κρανίο της βρέθηκε στον ομαδικό τάφο του Κεραμεικού κατά τις εργασίες κατασκευής του Μετρό Αθηνών

Η συνάντηση του Ιησού με τον πλούσιο νέο

Καλό μήνα!

Παροιμίες για το Μάρτη 

Τραγούδι: "Μια Κυριακή του Μάρτη"

Γνωρίζω τους αριθμούς ως το 200.000

Παίξε με τους μεγάλους αριθμούς.

Μια περιπέτεια για το Ρωμαίο

Ο μικρός Ρωμαίος ζει δίπλα στη σκηνή του θεάτρου, μα δεν έχει δει ποτέ του αληθινή παράσταση. Οι γονείς του φοβούνται και του λένε να κάνει υπομονή ώσπου να μεγαλώσει. Καμιά φορά όμως στη ζωή όλα συμβαίνουν όπως ακριβώς στο θέατρο. Ο Ρωμαίος θα ανακαλύψει τη μαγεία του θεάτρου την ίδια ακριβώς στιγμή που θα γνωρίσει και την αγάπη στο πρόσωπο της όμορφης Ιουλίας. Θα καταφέρει να τη σώσει από τα δόντια του Αρχιχοντρού; Η περιπέτεια ενός ποντικού που αναζητώντας τη μαγεία του θεάτρου θα γνωρίσει τη ζεστασιά της φιλίας και της αγάπης. Ο Διευθυντής σκηνής, το Τρίτο Κουδούνι, το Φως, ο Σκηνοθέτης, τα Σκηνικά, τα Κοστούμια, ακόμα και ο Σαίξπηρ, όλοι θα βοηθήσουν το μικρό Ρωμαίο στη μεγάλη μάχη για την αγάπη και το δίκιο.

Το τραγούδι του Ρωμαίου

Οι εικόνες είναι από την παράσταση κουκλοθέατρου που ανέβηκε  το 2004 στο θέατρο "Παραμυθοχώρα"

Παρακείμενος

Ο παρακείμενος είναι παροντικός χρόνος.

 Δείχνει ότι μια ενέργεια έχει ήδη ολοκληρωθεί τη στιγμή που μιλάμε.

π.χ. Οι μαθητές έχουν γράψει τις ασκήσεις.

πηγή: sofixanthi

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ (χτενίζω)

έχω χτενίσει

έχεις χτενίσει

έχει χτενίσει

έχουμε χτενίσει

έχετε χτενίσει

έχουν χτενίσει

ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ (χτενίζομαι)

έχω  χτενιστεί

έχεις χτενιστεί

έχει χτενιστεί

έχουμε χτενιστεί

έχετε χτενιστεί 

έχουν χτενιστεί 

Η λέξη «μέσα» όταν χάνει το τελικό -α

Πολλές φορές, όταν  προφέρουμε το «μέσα» μαζί με την επόμενη λέξη, χάνει το τελικό του –α για λόγους ευφωνίας. Τότε:

Αν η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν, στη θέση τού –α μπαίνει απόστροφος, ενώ ο τόνος διατηρείται. Όλα κανονικά δηλαδή:

μέσα από τη θάλασσα > μέσ’ από τη θάλασσα (ή μέσ’ απ’ τη θάλασσα)

 Αν η επόμενη λέξη αρχίζει από σύμφωνο, δε χάνεται μόνο το –α αλλά μεταμορφώ­νεται όλη η λέξη. Γίνεται μονοσύλλαβη (άρα άτονη) και δεν παίρνει απόστροφο:

μέσα στη θάλασσα > μες στη θάλασσα

Κάποιοι γράφουν «μες τη θάλασσα», όμως αυτό είναι λάθος: Τα ψάρια δε ζουν μέσα τη θάλασσα αλλά μέσα στη θάλασσα!

πηγή: podilato98.blogspot.gr


Τώρα που καταλάβαμε τη σωστή γραφή, ας ακούσουμε  το τραγούδι: «Μες στο μουσείο».

Μες στο μουσείο, μες στο μουσείο

μια μέρα μπήκα με φόρα κι εγώ.

Μη με τραβάτε, μη μου κολλάτε

απ` το μουσείο δε θέλω να βγω.

Τρέχω τρέχω μες στα δωμάτια

μ` όλου του κόσμου τους θησαυρούς

που δεν τους χωράει ανθρώπου νούς.

Αχ το μουσείο, αχ το μουσείο

φεγγοβολάει σαν άστρο χρυσό.

Δε θέλω μπάλα ούτε τραμπάλα, 

δε θέλω ούτε να παίξω κουτσό.

Θέλω, θέλω, θέλω μουσείο

θέλω να βλέπω τους θησαυρούς 

που δεν τους χωράει ανθρώπου νους.

Μη με τραβάτε, μη μου κολλάτε

απ` το μουσείο δε θέλω να βγω, 

μες στο μουσείο, μες στο μουσείο 

θέλω να γίνω πορτραίτο κι εγώ.