Γεια σου χαρά σου, Βενετιά,
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι απ’ το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ:
Φύσα αεράκι, φύσα με,
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά,
Τσιρίγο και Μονεμβασιά...
Γεια σου χαρά σου, Βενετιά,
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
και τραγουδώ στην κουπαστή,
σ’ όλο τον κόσμο ν’ ακουστεί:
Φύσα αεράκι, φύσα με,
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
που ’χω μανούλα κι αδερφή...